Γλυφάδα: «Xρυσό» οικόπεδο διεκδικείται με χρησικτησία - Ο μπαρμπά Κώστας ο μπακάλης, η διαθήκη της γιαγιάς και οι μαρτυρίες

Το οικόπεδο-φιλέτο έχει αντικειμενική αξία 4 εκατ. ευρώ - Πανομοιότυπες αγωγές και μια κληρονομιά με φόντο τη Μύκονο φτάνουν ενώπιον της Δικαιοσύνης

Στο κέντρο της Γλυφάδας, στην οδό Τσιτσάνη, εκεί όπου οι τιμές των ακινήτων αγγίζουν επίπεδα ρεκόρ και τα τετραγωνικά θεωρούνται χρυσάφι, υπάρχει ένα κομμάτι γης που παραμένει εδώ και χρόνια σαν να έχει ξεχαστεί από τον χρόνο.

 ΕΥΧΕΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ 

 Ένα οικόπεδο-φιλέτο 1.164 τ.μ., λίγα μόλις βήματα από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και τις πολυσύχναστες λεωφόρους, χωρίς κτίσμα, χωρίς πινακίδα, χωρίς τίτλο στο Κτηματολόγιο. Ένα οικόπεδο που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ανήκει... σε κανέναν.

Ή, πιο σωστά, σε όποιον καταφέρει να πείσει πρώτος το Δικαστήριο.

Γιατί μόλις σε λίγους μήνες, το ακίνητο αυτό βρέθηκε στο επίκεντρο ενός ιδιότυπου νομικού θρίλερ. Δύο ιδιώτες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, ο καθένας ξεχωριστά, με αγωγές κατά του Ελληνικού Δημοσίου, υποστηρίζοντας ότι το οικόπεδο τους ανήκει. Και οι δύο επικαλούνται «χρόνια φροντίδας», «νομή», «συντήρηση» από συγγενικά πρόσωπα. Και οι δύο υποστηρίζουν ότι ο χώρος ήταν στην κατοχή των οικογενειών τους από τη δεκαετία του ’50. Και οι δύο καταθέτουν διαθήκες, μαρτυρίες και περιγραφές, που όμως... δεν τέμνονται πουθενά.

Διεκδικήσεις με φόντο τον χρόνο και τη λήθη

Ο πρώτος διεκδικητής, κάτοικος Αττικής, διαπιστώνεται ότι έχει καταθέσει όχι μία, αλλά δύο πανομοιότητες αγωγές: η μία για οικόπεδο στο Μαρούσι και η δεύτερη για το επίμαχο ακίνητο στη Γλυφάδα. Και στις δύο περιπτώσεις υποστηρίζει πως ο πατέρας του -ένας μπακάλης, γνωστός ως «μπαρμπα-Κώστας»- κατείχε τα ακίνητα ήδη από το 1956, τα φρόντιζε, τα περιέφρασσε και τα νομιμοποιούσε μέσα από τη διαρκή παρουσία του. Παράξενο μόνο το γεγονός ότι κανένας κάτοικος των περιοχών δεν φαίνεται να θυμάται τον άνθρωπο αυτό - ούτε στο Μαρούσι ούτε στη Γλυφάδα.

Η δεύτερη αγωγή που αφορά το οικόπεδο της Γλυφάδας κατατέθηκε από ιδιώτη με καταγωγή από την Κόρινθο. Η δική του εκδοχή είναι διαφορετική, αλλά εξίσου ευρηματική: υποστηρίζει ότι το ακίνητο του ανήκει μέσω διαθήκης της γιαγιάς του, η οποία, όπως ισχυρίζεται, φρόντιζε το οικόπεδο επί δεκαετίες, το καλλιεργούσε και το περιέφρασσε. Η ίδια γιαγιά, σύμφωνα με τα έγγραφα που προσκομίζει, φέρεται να του άφησε επίσης ακίνητα στη Βούλα, στα Βριλήσσια, στην Κηφισιά, στα Σπάτα, και... ένα αγροτεμάχιο 150 στρεμμάτων στη Μύκονο. Μια «σιωπηλή» κληρονόμος που δεν άφησε πίσω της ούτε φορολογικές δηλώσεις ούτε μαρτυρίες, αλλά τεράστια περιουσία.

Οι αγωγές που κατατέθηκαν έχουν ταυτόσημη επιχειρηματολογία και στηρίζονται στο νομικό εργαλείο της χρησικτησίας. Ενα εργαλείο θεμιτό, όταν μπορεί να αποδειχθεί. Όμως εδώ, τίποτα δεν φαίνεται να συνδέεται με το πραγματικό ιστορικό του ακινήτου. Γιατί το οικόπεδο αυτό φαίνεται να έχει ιστορία που έχει καταγραφεί.

Σύμφωνα με συμβόλαιο του 1936, το ακίνητο ανήκε στον Πύρρο Καραπάνο, ιστορικό βουλευτή και γερουσιαστή, μέλος των οικογενειών Καραπάνου και Ζωγράφου. Ο ίδιος κληρονόμησε μεγάλες εκτάσεις στα νότια της Αθήνας και άρχισε να τις διαθέτει σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς και ιδιώτες. Μετά τον θάνατό του, η περιουσία πέρασε στη σύζυγό του Καλλιόπη Καραπάνου, η οποία απεβίωσε το 1960, αφήνοντας, σύμφωνα με πληροφορίες, την περιουσία της στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και στον τότε Δήμο Ευρυάλης, μετέπειτα Δήμο Γλυφάδας.

Κλείσιμο

Σε κανένα σημείο δεν εμφανίζεται ούτε ο «μπαρμπα-Κώστας» ούτε η «γιαγιά Μαρία». Αντίθετα, οι γείτονες -κάποιοι από τους οποίους ζουν δίπλα στο οικόπεδο εδώ και δεκαετίες- δηλώνουν ότι ουδέποτε είδαν ανθρώπους να κινούνται εκεί για να φροντίζουν τον χώρο ή να δηλώνουν ιδιοκτήτες. Πίστευαν, μάλιστα, ότι το οικόπεδο ανήκε είτε στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας είτε σε κάποιον κρατικό φορέα, αφού υπήρχαν εγκαταστάσεις και ένα μικρό κτίσμα για το οποίο δεν γίνεται καμία αναφορά στις αγωγές.

Έρευνα στους τίτλους των γειτονικών ακινήτων δεν εντοπίζει πουθενά τα ονόματα των σημερινών διεκδικητών ή των υποτιθέμενων δικαιοπαρόχων τους. Οι ιδιοκτησίες γύρω από το ακίνητο ανήκαν σε γνωστές οικογένειες των Αθηνών, όπως οι οικογένειες Λούλη, Παππά, Βαρβιτσιώτη, Ζέπου και Φανδρίδη.

Το μόνο κοινό σημείο στις δύο εκδοχές είναι η σιωπή. Μια σιωπή ετών γύρω από ένα περιουσιακό στοιχείο τεράστιας αξίας που έμεινε εκτός ραντάρ - όχι γιατί κανείς δεν το ήθελε, αλλά επειδή κανείς δεν το δήλωσε.

Τώρα, οι δύο αγωγές βρίσκονται στα χέρια της Δικαιοσύνης. Και οι δύο ιδιώτες ισχυρίζονται ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Ομως απέναντί τους στέκονται όχι μόνο οι θεσμοί, αλλά και η ιστορική μνήμη, τα συμβόλαια, οι μαρτυρίες και κυρίως η αλήθεια του χρόνου.

«Αποκλείεται να τους ανήκει» - Τι λέει γείτονας και επιχειρηματίας της περιοχής

Στο πλαίσιο της έρευνας, το protothema.gr επικοινώνησε με έναν εκ των περιοίκων του οικοπέδου που βρίσκεται στο επίκεντρο της δικαστικής διαμάχης. Πρόκειται για επιχειρηματία με πολυετή και ενεργή παρουσία στον χώρο της ναυτιλίας, ο οποίος, χωρίς να έχει κανενός είδους ιδιοκτησιακή ή άλλου τύπου διεκδίκηση επί του ακινήτου, είχε αναλάβει, όπως αναφέρουν περίοικοι, μαζί με άλλους γείτονες να φροντίζει τον χώρο σε τακτική βάση.

Κουρεύοντας τα χόρτα, απομακρύνοντας σκουπίδια και επιβλέποντας τη συνολική εικόνα του οικοπέδου, φρόντιζαν να διατηρείται σε καλή κατάσταση, «όχι για δικό τους όφελος, αλλά για να μη χαλάει η εικόνα της γειτονιάς». Όπως σημειώνεται, η περιοχή χαρακτηρίζεται από πολυτελείς κατοικίες, χαμηλή δόμηση και υψηλή αισθητική, και ένα παραμελημένο ακίνητο στο συγκεκριμένο σημείο θα δημιουργούσε έντονη οπτική δυσαρμονία.

Ο ίδιος, σε συνομιλία του με το protothema.gr ξεκαθαρίζει πως δεν έχει καμία σχέση με την ιδιοκτησία, ωστόσο έχει προσωπική άποψη για την ιστορικότητα του χώρου. Οπως αναφέρει, το συγκεκριμένο οικόπεδο φιλοξενούσε για δεκαετίες τους αεροφάρους του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού: ειδικούς φωτεινούς μηχανισμούς, δηλαδή, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για την καθοδήγηση των αεροσκαφών κατά την προσέγγιση ή την απογείωση από τον διάδρομο. Η παρουσία τέτοιων υποδομών, σύμφωνα με τον ίδιο, αποδεικνύει πως το ακίνητο είχε αεροναυτική χρήση και βρισκόταν υπό την εποπτεία του Ελληνικού Δημοσίου.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Το οικόπεδο αυτό ήταν για χρόνια κρατικό, σε χρήση από το αεροδρόμιο και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έχει περάσει στα χέρια ιδιωτών μέσω χρησικτησίας», επισημαίνει, εκφράζοντας έντονες επιφυλάξεις για τη νομιμότητα των εγγράφων και των ισχυρισμών των δύο διεκδικητών.

Δεύτερη μαρτυρία

Ανάμεσα στις φωνές που έρχονται να ρίξουν φως στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του «χρυσού» οικοπέδου στη Γλυφάδα, ξεχωρίζει εκείνη του κ. Φώτη Παππά, ενός ανθρώπου που δεν είναι απλώς κάτοικος της περιοχής, αλλά έχει έμπρακτα συνδεθεί με την τύχη του οικοπέδου. Ο ίδιος μένει ακριβώς δίπλα, σε όμορο ακίνητο, και δηλώνει πως εδώ και χρόνια κρατά τα κλειδιά της εισόδου, μεριμνώντας για την ασφάλεια και τη φροντίδα του χώρου μαζί με τον επιχειρηματία και άλλους γείτονες.

«Δεν είναι ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο», ξεκαθαρίζει. «Είναι ένας χώρος για τον οποίο ενδιαφερόμαστε, που τον προσέχουμε. Και γι’ αυτό ξέρουμε ακριβώς τι είναι και σε ποιον ανήκει».

Ο κ. Παππάς δεν αρκείται σε εκτιμήσεις, προχωρά σε σαφείς ισχυρισμούς. Κατά την άποψή του -την οποία στηρίζει με συγκεκριμένα στοιχεία και μνήμες- το επίμαχο ακίνητο ανήκει στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ), γεγονός που, όπως λέει, καθιστά αδιανόητη την αναγραφή του στο Κτηματολόγιο ως «αγνώστου ιδιοκτήτη». Υπάρχουν, σύμφωνα με τον ίδιο, αποδείξεις που αποτυπώνονται με γυμνό μάτι: μέσα στο οικόπεδο βρίσκονται δύο κτίσματα. Το ένα είναι υποσταθμός της ΔΕΗ, ενώ το δεύτερο και πιο καθοριστικό στεγάζει εξοπλισμό ραντάρ της ΥΠΑ. «Ποιος ιδιώτης έχει ραντάρ της Πολιτικής Αεροπορίας στην αυλή του;» διερωτάται με νόημα.

Οι μνήμες του, όμως, δεν σταματούν εκεί. Θυμάται ξεκάθαρα ότι το διάστημα 2006-2011, το συγκεκριμένο ακίνητο είχε ενοικιαστεί από τον εργολάβο που κατασκεύασε τη διπλανή πολυκατοικία. Το χρησιμοποίησε για να αποθέτει εκεί τα μπάζα του εργοταξίου, έναντι ενοικίου 5.000 ευρώ μηνιαίως. Και, όπως τονίζει ο κ. Παππάς, τα χρήματα δεν κατέληγαν στα χέρια κάποιου ιδιώτη, αλλά απευθείας στην ΥΠΑ - ενισχύοντας το επιχείρημα περί δημόσιου χαρακτήρα του ακινήτου.

Ακόμη πιο κατηγορηματικός γίνεται όταν αναφέρεται στους δύο άνδρες που σήμερα εμφανίζονται ως διεκδικητές του οικοπέδου. «Ούτε τα ονόματά τους είχα ξανακούσει ποτέ μου. Ούτε και του “μπαρμπα-Κώστα” που ισχυρίζονται ότι το δώρισε. Ανήκουστα πράγματα», λέει, απορρίπτοντας κάθε ενδεχόμενο να έχουν νόμιμο τίτλο επί του χώρου. Για να ενισχύσει τη θέση του, επικαλείται τη μαρτυρία ενός 98χρονου γείτονά του, ο οποίος, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, θυμάται ότι η Πολεμική Αεροπορία αγόρασε το συγκεκριμένο οικόπεδο ήδη από τη δεκαετία του ’60.

Ωστόσο, το στοιχείο που δίνει διάσταση αγωνίας στην αφήγηση του κ. Παππά είναι ένα περιστατικό που έλαβε χώρα τα τελευταία χρόνια: τρία άτομα, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, παραβίασαν την κλειδαριά της εισόδου, μπήκαν στο οικόπεδο και άρχισαν να το μετρούν. Ο ίδιος τους είδε, τους φωτογράφισε, και παραμένει σε εγρήγορση. «Εάν διαπιστώσω την παραμικρή ύποπτη κίνηση ή προσπάθεια να καπηλευτεί κάποιος το ακίνητο, δεν θα διστάσω ούτε λεπτό να πάω στον εισαγγελέα», τονίζει με έμφαση.

protothema.gr

 

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΦΥΓΜΟΣ

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ