Για τα Ίμια απαγορεύτηκε η συγκέντρωση αλλά οι Πακιστανοί σήμερα αλώνιζαν ελεύθεροι στην Αθήνα σε συγκέντρωση τους!!

Η απαγόρευση των συγκεντρώσεων για τα Ίμια από την ΕΛ.ΑΣ., ενώ την ίδια στιγμή επιτρέπεται η διαμαρτυρία Πακιστανών έξω από την ινδική πρεσβεία, αναδεικνύει ένα εμφανές ζήτημα δύο μέτρων και δύο σταθμών στην εφαρμογή των κανόνων για τις δημόσιες συναθροίσεις.

Από τη μία πλευρά, η ελληνική κυβέρνηση και οι αρχές επικαλούνται λόγους δημόσιας ασφάλειας για την απαγόρευση των συγκεντρώσεων που σχετίζονται με τα Ίμια, ένα εθνικό ζήτημα που αφορά την ελληνική ιστορική μνήμη και τη σχέση της χώρας με την Τουρκία. Από την άλλη, επιτρέπεται σε μια ομάδα αλλοδαπών πολιτών να συγκεντρωθεί και να διαμαρτυρηθεί για διπλωματικά ζητήματα που αφορούν μια τρίτη χώρα, χωρίς να υπάρχει φαινομενικά η ίδια αυστηρότητα στην εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων.

Αυτή η αντίφαση δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για τα κριτήρια με τα οποία λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις. Αν η πολιτεία θεωρεί επικίνδυνη μια συγκέντρωση για λόγους δημόσιας τάξης, τότε η ίδια λογική θα πρέπει να ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Αντιθέτως, η επιλεκτική εφαρμογή του νόμου γεννά υποψίες για πολιτικές σκοπιμότητες και δημιουργεί την αίσθηση ότι ορισμένες ομάδες πολιτών αντιμετωπίζονται με διαφορετικά κριτήρια, ανάλογα με τη συγκυρία.

Η τήρηση της ισονομίας είναι θεμελιώδης σε μια δημοκρατία. Αν η κυβέρνηση και οι αρχές δεν μπορούν να εξηγήσουν με σαφήνεια γιατί απαγορεύεται η μία συγκέντρωση αλλά επιτρέπεται η άλλη, τότε πλήττεται η αξιοπιστία τους και ενισχύεται η αίσθηση ότι εφαρμόζουν τους κανόνες κατά το δοκούν, ανάλογα με πολιτικούς ή διπλωματικούς υπολογισμούς.