Δημοτική Συνεργασία: Αταλάντευτα στο ''Εμείς'' της Ιστορικής μας Κληρονομιάς

Η φετινή επέτειος της Επανάστασης μάς βρίσκει σε μία ιστορική στιγμή εκτίναξης των αντιθέσεων- οικονομικών, κοινωνικών, δικαιωματικών - ανάμεσα στη συντριπτική πλειοψηφία και μια μικρή αλλά ισχυρότατη μειοψηφία.

Η συγκυρία αυτή γίνεται το άλλοθι για την ανάκαμψη της βαρβαρότητας και των αφηγημάτων της. Οπλίζει χέρια και επιχειρεί να νομιμοποιήσει τη βία που απευθύνεται στον περισσότερο φτωχό, στην πιο αδύναμη, στην προσφυγιά και τις ευάλωτες ομάδες λόγω φυλής, φύλου, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού ή θρησκείας.

Μας θυμίζει αναπόφευκτα την εθνική μας Ιστορία όπως ακριβώς αποτυπώθηκε στη συλλογική συνείδηση: ως μια διαρκής σύγκρουση αναγκών ανάμεσα σε υποτελείς και αφεντικά, αλλά συμπυκνώνει την ίδια στιγμή και την παγκόσμια Ιστορία.

Αν κοιτάξουμε σήμερα ολόγυρα στον κόσμο θα δούμε λαούς που συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια σε κάθε λογική πιθανότητα δικαίωσης για το αυτονόητο δικαίωμα της πατρίδας, ακριβώς όπως κι εμείς 200 χρόνια πριν.

Θα δούμε πως αναδύονται από τις πιο σκοτεινές σελίδες του παγκόσμιου ημερολόγιου καινούρια στρατόπεδα συγκέντρωσης, νέα κολαστήρια χιλιάδων ζωών με το ίδιο πρόσχημα που έφερε αντιμέτωπους με το θάνατο μόλις 80 χρόνια πριν Εβραίους, τσιγγάνους, κομμουνιστές κι ομοφυλόφιλους. Η αξία τους λέει το ακροδεξιό- ρατσιστικό- φασιστικό ιδεολόγημα δε ζυγίζει όσο η δική μας…

Ποιοι άνθρωποι όμως είναι οι λιγότερο άξιοι να ζήσουν και ποιοι οι «τυχεροί» που δικαιούνται την ελπίδα με τη μορφή μιας υπό όρους παραχώρησης; Ποιοι εκχωρούν την παράταση ζωής ως προνόμιο και με ποιο κριτήριο;

Για μας αυτοί και μόνο αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί όλου του ανθρώπινου είδους. Όλοι οι υπόλοιποι χωράμε στη Γη και στον χρόνο, έχουμε τα ίδια δικαιώματα, ζούμε από τον κόπο μας και δε μας χωρίζει τίποτα.

Οι αγώνες μας έχουν τα ίδια συνθήματα. Ζητάμε γη, ειρήνη, πραγματική δικαιοσύνη, ελευθερία και την εξουσία να αποφασίζουμε για ό,τι μας αφορά, δηλαδή για όλα.

Ο κόσμος που επιδιώκουμε σε κάθε σπιθαμή οφείλει να είναι συνεκτικός, ανεκτικός, ασφαλής κι ελεύθερος. Οι γειτονιές, οι πόλεις μας να είναι ανοικτές κοινότητες που δε θα διαχωρίζουν άτομα και ομάδες με κανέναν τρόπο, για κανέναν λόγο.

200 χρόνια μετά παλεύουμε για εθνική ανεξαρτησία, αποτίναξη του σύγχρονου ζυγού που επιβάλλει η Ε.Ε. και ο μνημονιακός παραλογισμός της κι επιμένουμε αταλάντευτα στο Εμείς της ιστορικής μας κληρονομιάς.