…Βέβαια εάν κάποιος ανατρέξει στο παρελθόν (δεκαετία 70α και 80α) θα διαπιστώσει ότι γίνανε με τις προηγούμενες μεθόδους και θεσμούς πολλά και σημαντικά πράγματα -αλλά τότε υπήρχαν και ηγέτες- και αυτό άλλαξε άρδην λίγο πιο πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 90α, που σιγά, σιγά μέχρι σήμερα διαλύθηκαν και κατεδαφίστηκαν τα πάντα ότι μέχρι χτες κτίστηκε, και σε αυτό συνέβαλαν με τον τρόπο τους διαχρονικά και οι ηγεσίες των κομμάτων και οι ηγεσίες των κινημάτων.
Ο πολίτης μέρα με την ημέρα μάθαινε και διαπίστωνε, ότι σχεδόν η συντριπτική πλειοψηφία των ηγετών, αυτών και των κινημάτων, αποσκοπούσαν μόνον στην επαγγελματική ή πολιτική τους ανέλιξη.
Έτσι, ο σκληρός και αποτελεσματικός ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ, σε συνεργασία με τους σκληρούς και αποτελεσματικούς εξωθεσμικούς ή εξωτερικούς μηχανισμούς, τους οδήγησε σε δύσβατα για την επιστροφή τους μονοπάτια, με αποτέλεσμα η ίδια κρατική μηχανή να γίνει ολετήρας του κοινωνικού ιστού της Χώρας.
Τελικώς,
Δεν μας απομένει τίποτε από το να βρούμε νέες μεθόδους ως συμπλήρωμα των παλιών κινημάτων για να πεισθούμε και να πείσουμε και ως συμπλήρωμα αυτών των κινημάτων είμαστε εμείς οι πολίτες της κάθε πόλης που πρέπει να δημιουργήσουμε νέους τρόπουςΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Χρειαζόμαστε σε αυτές τις νέες εποχές, νέες μεθόδους ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την θέληση των πολιτών κάθε γειτονιάς, χωριού και κάθε πόλης και Δήμου ανεξαρτήτως με το εγχείρημα που στις προθέσεις κάποιον από μας υπάρχει.
Η πολιτική και το ενδιαφέρον για τα κοινά, κατά την άποψη μου πρέπει να –ξεκινά από τη γειτονιά, το χωριό και τη πόλη- και η ανάπτυξη ενός κράτους ή κράτους έθνους, δεν είναι υπόθεση μόνον (κατά την προσωπική μου άποψη) της ολιγαρχίας (Νομοθετικής, εκτελεστικής κ.λ.π) αλλά του συνόλου του λαού που με την σοφία του, επιχειρεί να βρει και να δημιουργήσει εναλλακτικούς θεσμούς που θα λύνουν τα προβλήματα του και αυτό επιτυγχάνεται με την συγκρότηση θεσμικών οργάνων νέας μορφής. Έτσι, αυτής της νέας μορφής κινήματα, θα είναι και θα αποτελούν τον μοχλό πίεσης δια μέσου της Τ.Α., ώστε αφενός μεν οι αξιωματούχοι οι οποίοι προστατεύονταν και συνεχίζουν να προστατεύονται από την ολιγαρχία που προαναφέραμε, να περιορίζονται μόνον στα αμιγώς καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί και αφ’ ετέρου να περιοριστεί το φαινόμενο της διαπλοκής.
Οι διαρκείς νομοθετικές διαχρονικά Κυβερνητικές παρεμβάσεις κατεδάφιζαν σιγά, σιγά τα Συνταγματικά μας δικαιώματα όπως πιο πριν προαναφέραμε (λίγο πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 90α) και κορυφώθηκαν τα τελευταία χρόνια με τιςφορομπηχτικές ΧΑΡΑΤΣΩΜΕΝΕΣ τους αποφάσεις.
Για τον λόγο αυτό δεν έχουμε καμία άλλη ελπίδα και επιλογή ή μη μόνον να αντιδράσουμε και να συνεργαστούμε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Τ.Α) η οποία επιβάλλεται να γίνει μοχλός πίεσης σε κάθε επιβουλή της κακοδιαχείρισης της Κεντρικής ή της ίδιας, της εξουσίας της.
Διεκδικούμε εμείς οι πολίτες ενεργό ρόλο στις αποφάσεις για την ανάπτυξη της γειτονιάς, του χωριού και της πόλης, και αυτό είναι το συμφέρον της Τ.Α.
Το συμφέρον της Τ.Α, δεν είναι μόνον να διαχειρίζεται τα του οίκου της, ούτε να γίνεται κομματικό ή Κυβερνητικό δεκανίκι. Αυτή η νοοτροπία διαχρονικά, έβλαψε την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων -εκτός βέβαια αυτών που ήταν προσηλωμένοι- στους μηχανισμούς της παρέας.
*τ. Δημοτικός Σύμβουλος, Πρόεδρος Συλλόγων και Σωματίων, Αιρετό Μέλος Διοικητικών Συμβουλίων (Εκπρόσωπος εργαζομένων) και πρώην υποψήφιος με τον Συνδυασμό του Γιώργου Παπανικολάου η «Γλυφάδα μας».
0 Σχόλια